Dag 5

Vandaag zou een reisdagje worden. Een kleine 5 uur van Berlijn naar Praag. De wekker ging om 8 uur. Na 3 uur slaap voelde dat toch niet zo heel fijn. Het was wederom een goede zet dat we plaatsen in de trein hadden gereserveerd. Qua reisgenoten in de coupé hadden we het niet echt getroffen. De een sliep alleen maar, de ander zat naar buiten te staren of was chagerijnig. Ook kwam er nog een dikke stinkende man tegenover ons zitten. Die man ging er gelukkig halverwege uit. Treinreis was verder prima. Wel was het bijna onmogelijk om wat gemiste uurtjes van de nacht ervoor in te halen. De trein was druk en lawaaiig. Al met al heb ik een uurtje geslapen. Aangekomen in Praag begon de zoektocht naar het hostel. Al zwetend door de vele heuvels vonden we het vrij snel. Als je hotels gewend bent is dit een complete cultuurshock. Overal mensen, drukte en 0.0 privacy. Alles went denk ik.. Hier kregen we een rondleiding van een meid uit Engeland. Alle mensen die hier werken passen hier ook zo perfect. Allemaal van die losse mensen met een surferachtige way-of-thinking. We hebben een verblijf met 10 mensen verspreid over een soort van kamer. Ik heb me laten vertellen dat het voor hostel begrippen goed is. Toch moet je hier geen smetvrees hebben. We konden ons inschrijven voor gratis avondeten om 7 uur. Hier hebben we ons bij aangesloten. Eerst zijn we met de Josh, de Australiër, en twee Australisch meiden, Kimberley and Alex, naar de beergarden geweest. Je moet zo goed opletten door al die verschillende accenten die je hoort. Zelfs die Australiërs spreken compleet ander Engels. In de beergarden hebben 1 biertje gedronken. Het bier is hier haast goedkoper dan water. Een halve liter kost iets meer dan een euro. Om 7 uur moesten we terug zijn voor het avondeten. Er stond, jawel, rijst op het programma. Het was niet eens heel smerig. De rest van de avond hebben we rondgehangen met Australiërs, Amerikanen, Canadezen, Ieren en Britten. Allemaal Engelssprekende landen van origine.
Supermooi! Maar één ding heb ik mijzelf beloofd en dat is dat ik op iets van Engelse les/cursus ga als ik terugben. Het irriteert me namelijk mateloos dat ik mij niet kan meten met al die gasten (logisch..). Het grootste compliment dat ik kreeg was dat ze zeiden dat ik goed Engels sprak en ik als een perfectionist klink. Om 00:30 zijn we de stad in getrokken met een groep.